Het Pieterpad is een gemarkeerde wandelroute van 464 km in 27 etappes, van het Groningse Pieterburen naar de Limburgse St. Pietersberg. Het voert in Nederland door de oostelijke provincies met zeer afwisselende cultuur- en natuurlandschappen. Ondertussen is de route al 490 km lang.

zaterdag 8 oktober 2011

Na een lange nacht een lekker gewoon ontbijtje, opfrissen, tassen pakken en naar Sleen gereden. De wandelschoenen aan, die van mij waren helaas nog klam. Naar de bushaltte en terug naar Schoonloo met de bus. Daar stapten 4 wandelaars in, die liepen dus onze route van gister. Nog even koffie bij Hegeman en half 11 op pad. Lange route vandaag, 24 km, dus vol goede moed.
De zon scheen stralend! Via het terrein De Tweelingen het bos weer in. We waren bang dat het lastig zou zijn om de aanwijzingen te vinden, maar het werkt heel goed met de paden aanduiden met de nummers van de percelen waartussen het pad valt!Weer een hek via een overstapje passeren, we worden er steeds handiger in! Maar aan het einde van deel 2 het bos weer in en barstte de bui los.... hozen en zelfs hagel! Even schuilen onder een boom maar de hagel deed zelfs daar zeer in de nek! Toen het ergste voorbij was in de regen verder gelopen. Een eind verderop reed een auto met boswachter voorbij, die minderde vaart en riep dat we echte doorzetters waren! Kijk, dat pept weer een beetje op! Even later brak de zon weer door en zagen we de hagel nog liggen. Halverwege Sleenerzand stond een Pieterpad-bank. We vroegen ons af wat we ons daarbij moesten voorstellen.....Geweldig met die voetensteun! En die tekst!
Daar dus even dankbaar gebruik van gemaakt en wat gegeten.
We ontmoetten daar ook weer de 2 wandelende dames van gister.
We hadden al 94 km afgelegd!
Vol goede moed verder. Het Pieterpad monument ter ere van Bertje Jens en Toos Goorhuis-Tjasma bekeken. Weer een heel stuk door het bos gelopen. We hadden al wat onrust en blaffende honden gehoord en toen kwamen ze voorbij, een heuze vossenjacht! Met mannen in rode jassen, voorop een ruiter met hoorn, pracht gezicht. Een stoere ruiter groette ons en verloor zijn evenwicht en kon nog net op het paard blijven zitten. Daar moesten we al om lachen en zagen al voor ons hoe hij met zijn lichte broek in de modder zou vallen. Even later denderden er 2 achterblijvers voorbij, de laatste keek ons aan, nam zijn pet voor ons af en riep: "Dag dames!" Nou, toen lagen we helemaal in een stuip. Dat dat nog bestaat! Het gaf ons weer een flinke dosis energie om weer lekker door te stappen!
Aan het eind van Sleenerzandstaat staat een oorlogsmonument. Zomaar, midden in het bos. Dat maakte ons weer even bewust hoe rijk we zijn met onze vrijheid...
De laatste kilometers doorstappen over fietspaden in de felle zon. We zagen de kerktoren allang, maar wat was die nog ver weg.... Maar kwart over 4 waren we mooi in ! De mede wandelaars gingen net op en terrasje zitten. Wij zijn iets verder het dorp ingelopen en in de zon op een terrasje brood met kroket besteld. Halverwege het opeten begon het helaas weer te regenen dus snel naar binnen. Iekje heeft me op de trein in Beilen gezet, kon ik mooi de trein van 17.57 halen. Helaas, die reed niet, problemen na station Meppel. Uiteindelijk de trein van 18.33 naar Hoogeveen, met de bus naar Zwolle, daar weer met de trein naar Utrecht en daar overstappen naar Alphen. Hoorde daar dat de trein niet verder reed ivm werkzaamheden! Was ik blij dat het mijn eindbestemming was!

Het waren weer 2 heerlijk, gezellige wandeldagen.
Wel jammer van de regen en door de natte schoenen kapotte voeten gelopen.... nou ja, dat heelt wel weer......

Geen opmerkingen:

Een reactie posten